treinreis van Jakarta naar Yogjakarta
Door: Tilly
Blijf op de hoogte en volg Tilly
29 April 2018 | Duitsland, Rees
Zondag 29 april
De dag van vandaag staat in het teken van de treinreis van Jakarta naar Yogjakarta. We zouden 2 uur voor vertrek op het station moeten zijn, maar dit blijkt later, was niet echt nodig. Misschien hebben we het niet goed verstaan / begrepen.
Het is een drukte van jewelste op het station, wederom zitten, staan , hangen, liggen er hele groepen mensen die wachten op een trein. En wederom hebben we weer veel bekijks. Een vrouw vraagt me met haar op de foto te gaan en ff later is ze druk in de weer met deze foto de wereld in te sturen op haar telefoon. Wie weet waar ik overal zal belanden. Ook zijn er de nodige mannetjes in verschillende gradaties van belangrijkheid die iets te regelen hebben. Kaartje controleren, mensen de weg wijzen, de boel een beetje in de gaten houden, wat vegen, vuilnis opruimen. ( in tegenstelling aan ons eerste bezoek aan java is men wel wat netter geworden. De perrons en treinen worden door iedereen netjes gehouden. Voorheen smeet men werkelijk alles op de grond ).
We halen wat te eten bij de winkeltjes in de buurt van het station. Luc laat zich noedels klaar maken en die gaan take-away mee in een doosje. Ik neem een soort van soto met ballen ( ....... ) .Die wordt gloeiendheet ingepakt in een plastic zakje, die gaat in een beker, lepel en stokjes erbij en eten maar. Met voor Jim een lekkere sandwich zitten we daar op de grond s'ochtends voor 6 uur te eten. En het is lekker. Natuurlijk is de muur van hitte al aanwezig maar nog wel te harden.
Dan kunnen we eindelijk de trein in. Klas exclusief wat niet veel meer inhoudt dat er airco is , je je telefoon op kunt laden en er ruime plaatsen zijn. Verder is de trein hier en daar wel aan vernieuwing toe of in ieder geval een poetsbeurt.
We zitten en vertrekken!
De trein zal binnen deze 8 uur durende reis een aantal plaatsen aandoen en verder laat hij hard fluitend een heel aantal plaatsen links liggen.
Langs de rail inJakarta wonen de mensen nog onder zeer armoedige omstandigheden maar gaande weg wordt dit minder. De hutten veranderen meer in huizen en de natuur in sawa's waarop volop gewerkt wordt. De velden met rijst blijven de gehele weg zichtbaar, het landschap verandert van vlak naar in de verte bergachtig wat mooie plaatjes op levert.
Wat een werk om rijst te verbouwen. Dat realiseer je je niet als je een pak of zak open trekt, maar hier wordt er keihard voor gewerkt om wat geld te verdienen.
Het is ons nog niet echt duidelijk hoe t precies in elkaar zit daarvoor zal wat verdieping hierin nodig zijn.
Rond half 3 komen we in Yogjakarta aan. Uit het treinstel de aangename koelte verlaten en BAM de hitte weer in. Nu een taxi vinden.
En die vinden we, van 100.000 rupiahs pingelen we naar 60.000, veel voor de maatstaven hier, maar weinig voor ons. Iets van € 3,50 .
Het vergt ff tijd voordat de man weet waar hij naar toe moet. Waarschijnlijk kan hij niet lezen en als hij moet lezen dan wordt de auto geparkeerd , de leesbril opgezet ( die echter zo smerig is dat ik me niet kan voorstellen dat hij daar ook maar iets door kan zien ) even overleg gevoerd en weer verder. Dab lijkt t licht te gaan branden en brengt hij ons met hulp naar BnB Mangotree.
Je kunt er slapen, het bed is schoon en de locatie is prima. Fijn dat er water uit de kraan komt en het loopt ook weg maar verder moeten we maar niet te nauwkeurig kijken.
Wij hebben een airco op de slaapkamer en die is hard nodig. Jammer voor luc die moet het zonder stellen.
Na even acclimatiseren en uitpuffen wandelen we al druipend van het zweet richting de nabij gelegen hoofdstraat Malioboro. Bij een standje waar een jonge vrouw met hulp van de halve familie lekkers staat te frituren nemen we voor ieder 3 stuks af van wat we niet precies weten wat het is. Het ziet er lekker uit, en wordt gefrituurd dus onze magen moeten het kunnen hebben. Het blijkt gefrituurde cassave ( erg droog ) iets van fruit wat smaakte naar banaan in een deegkorstje ( jackfruit?) iets lekkers maar wat het was? Even later kiezen de heren voor ter plekke gemaakte sateh die ze wel lekker vonden maar die we zelf maken is lekkerder. Wel lieten we ons de halve liter koud bier heerlijk smaken. In t restaurantje waar we zaten mocht het niet verkocht worden dus dan haal je t gewoon in de winkel ernaast en schenk je t in een glas. No problem.
Na het eten boeken we de trip naar de Borobudur.of we om 3.15 u klaar willen staan want we gaan de zonopkomst mee maken op een berg die uit kijkt op de tempel, daarna bezoek aan de tempel , en afluiten met een ontbijt.
Dat betekent maar een ding: vroeg naar bed en na het korte nachtje liggen we er om half 9 dan ook in. Wekker staat op 3 uur.
De dag van vandaag staat in het teken van de treinreis van Jakarta naar Yogjakarta. We zouden 2 uur voor vertrek op het station moeten zijn, maar dit blijkt later, was niet echt nodig. Misschien hebben we het niet goed verstaan / begrepen.
Het is een drukte van jewelste op het station, wederom zitten, staan , hangen, liggen er hele groepen mensen die wachten op een trein. En wederom hebben we weer veel bekijks. Een vrouw vraagt me met haar op de foto te gaan en ff later is ze druk in de weer met deze foto de wereld in te sturen op haar telefoon. Wie weet waar ik overal zal belanden. Ook zijn er de nodige mannetjes in verschillende gradaties van belangrijkheid die iets te regelen hebben. Kaartje controleren, mensen de weg wijzen, de boel een beetje in de gaten houden, wat vegen, vuilnis opruimen. ( in tegenstelling aan ons eerste bezoek aan java is men wel wat netter geworden. De perrons en treinen worden door iedereen netjes gehouden. Voorheen smeet men werkelijk alles op de grond ).
We halen wat te eten bij de winkeltjes in de buurt van het station. Luc laat zich noedels klaar maken en die gaan take-away mee in een doosje. Ik neem een soort van soto met ballen ( ....... ) .Die wordt gloeiendheet ingepakt in een plastic zakje, die gaat in een beker, lepel en stokjes erbij en eten maar. Met voor Jim een lekkere sandwich zitten we daar op de grond s'ochtends voor 6 uur te eten. En het is lekker. Natuurlijk is de muur van hitte al aanwezig maar nog wel te harden.
Dan kunnen we eindelijk de trein in. Klas exclusief wat niet veel meer inhoudt dat er airco is , je je telefoon op kunt laden en er ruime plaatsen zijn. Verder is de trein hier en daar wel aan vernieuwing toe of in ieder geval een poetsbeurt.
We zitten en vertrekken!
De trein zal binnen deze 8 uur durende reis een aantal plaatsen aandoen en verder laat hij hard fluitend een heel aantal plaatsen links liggen.
Langs de rail inJakarta wonen de mensen nog onder zeer armoedige omstandigheden maar gaande weg wordt dit minder. De hutten veranderen meer in huizen en de natuur in sawa's waarop volop gewerkt wordt. De velden met rijst blijven de gehele weg zichtbaar, het landschap verandert van vlak naar in de verte bergachtig wat mooie plaatjes op levert.
Wat een werk om rijst te verbouwen. Dat realiseer je je niet als je een pak of zak open trekt, maar hier wordt er keihard voor gewerkt om wat geld te verdienen.
Het is ons nog niet echt duidelijk hoe t precies in elkaar zit daarvoor zal wat verdieping hierin nodig zijn.
Rond half 3 komen we in Yogjakarta aan. Uit het treinstel de aangename koelte verlaten en BAM de hitte weer in. Nu een taxi vinden.
En die vinden we, van 100.000 rupiahs pingelen we naar 60.000, veel voor de maatstaven hier, maar weinig voor ons. Iets van € 3,50 .
Het vergt ff tijd voordat de man weet waar hij naar toe moet. Waarschijnlijk kan hij niet lezen en als hij moet lezen dan wordt de auto geparkeerd , de leesbril opgezet ( die echter zo smerig is dat ik me niet kan voorstellen dat hij daar ook maar iets door kan zien ) even overleg gevoerd en weer verder. Dab lijkt t licht te gaan branden en brengt hij ons met hulp naar BnB Mangotree.
Je kunt er slapen, het bed is schoon en de locatie is prima. Fijn dat er water uit de kraan komt en het loopt ook weg maar verder moeten we maar niet te nauwkeurig kijken.
Wij hebben een airco op de slaapkamer en die is hard nodig. Jammer voor luc die moet het zonder stellen.
Na even acclimatiseren en uitpuffen wandelen we al druipend van het zweet richting de nabij gelegen hoofdstraat Malioboro. Bij een standje waar een jonge vrouw met hulp van de halve familie lekkers staat te frituren nemen we voor ieder 3 stuks af van wat we niet precies weten wat het is. Het ziet er lekker uit, en wordt gefrituurd dus onze magen moeten het kunnen hebben. Het blijkt gefrituurde cassave ( erg droog ) iets van fruit wat smaakte naar banaan in een deegkorstje ( jackfruit?) iets lekkers maar wat het was? Even later kiezen de heren voor ter plekke gemaakte sateh die ze wel lekker vonden maar die we zelf maken is lekkerder. Wel lieten we ons de halve liter koud bier heerlijk smaken. In t restaurantje waar we zaten mocht het niet verkocht worden dus dan haal je t gewoon in de winkel ernaast en schenk je t in een glas. No problem.
Na het eten boeken we de trip naar de Borobudur.of we om 3.15 u klaar willen staan want we gaan de zonopkomst mee maken op een berg die uit kijkt op de tempel, daarna bezoek aan de tempel , en afluiten met een ontbijt.
Dat betekent maar een ding: vroeg naar bed en na het korte nachtje liggen we er om half 9 dan ook in. Wekker staat op 3 uur.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
