Van Malang naar Semara Lawang

Donderdag 3 mei.

Na een lekker ontbijt met noedels en n gebakken ei, staat om 9 uur Herry voor ons. Hij stelt zich voor als sexy Herry . En lacht er zelf smakelijk om. We gaan een 3 daagse toer doen via Helios tourse , ( deze reisorganisatiegaat binnenkort veranderen in smart in Indonesia ) .Herry is een rustige ervaren gids die redelijk engels spreekt. Hij weet veel van de omgeving en leert ons veel over de bomen, planten, vruchten in de omgeving.
Omdat we moeten pinnen rijdt hij ons naar het voetbal stadium van Malang waar tevens een groot winkelcentrum is met een straat aan pin automaten. Dat is gelukt. Buiten is een groep voetballertjes die met ons op de foto willen en als we verder gaan roepen ze als in een koor: by by. We worden al echte J B ers.
Nog even langs het kantoor van Helios, omdat de aanbetaling niet op de rekening staat. Na dat geregeld te hebben kunnen we aan onze trip beginnen .
Op naar de Singosari tempel. Een kleine oude tempel met in de stikhete omgeving ( de koelte van gisteren is volledig verdwenen en het is gewoon heet zo 'n 32 graden geeft internet aan. Hier zie je nergens van die thermometers zoals bij ons. Het is hier volgens Herry altijd tussen de 28 en 32 graden. Althans dat heb ik begrepen.
Na de tempel bezocht te hebben sta ik even te kijken te kijken bij een warung waar een vrouw een boemboe ( kruidenmengsel ) staat te maken. Een ander snijdt fruit. Ik knoop een praatje aan en Herry komt me te hulp. Voor ik t weet heeft hij Roedjak gekocht en ons eerste presentje van hem aan ons. Een mix van fruit: ananas, papaja, sterfruit, meloen, mango met een heerlijke saus van : rode/ witte ui, suiker, zout, pinda, water en eventueel een pepertje. Je doopt het fruit erin , heerlijk. We kennen t gerecht wel maar zo lekker heb ik het nog nooit gegeten.
Luc moet weer fotomodel spelen.
Onderweg stoppen we bij een steenslijper . Van lavasteen dat verderop uit de groeve gehaald wordt hakt een man er hier een vijzel en schaal van. Een andere man slijpt alles glad op de machine. Niks veiligheidsbril of stofmaskers. Gewoon voor je huis en t stof vliegt je om de oren. We stoppen bij de steengroeve waar de mannen wederom onder erbarmelijke omstandigheden naar lavastenen zoeken. Ze roepen hangend aan een touw; I love you tegen Jim ! Volgens Herry verdienen ze ongeveer € 3,50 per dag met 8 uur werken.
We stoppen om de vrucht met jongkies aan een bananenboom te bewonderen.
Op naar de theeplantage Wonosari die op de flanken van de Ardjunovulkaan ligt. Hier krijgen we na een heerlijk kopje thee, door een zeer charmante uitleg over het proces van plant tot thee. 70% van de thee die zij produceren gaat naar lipton. Voornamelijk zwarte thee.
90% wordt door een 500 medewerkers met de hand geplukt en gesorteerd. Machines zorgen voor droging en het verdere proces. Met slippertjes aan gaan we de fabriek in waar op dat moment niet gewerkt wordt. Dit gebeurt in de avond en nacht maar waarom weet ik niet meer. T had iets te maken met t totaal proces van verwerken en dat mag maar een bepaalde tijd duren. We wandelen een poosje door de plantage. Sommige struiken zijn al honderd jaar oud, hoe ouder hoe beter.
Ja hoor zodra ik t groen in ga wordt ik geprikt, nu heb ik mijn zuigapparaatje bij me en kan t gif snel verwijderen.
Inmiddels ook kajaputih olie gekocht. Volgens Jim's moeder ook goed voor op insecten beten. ( en voor verstopte neuzen, spierpijn etc ) Later ervaar ik dat nestocyl creme toch een beter resultaat geeft.
Onderweg een heerlijke Indonesische lunch. Die Herry weet de lekkere plaatsen wel te vinden en overal kennen ze hem.
We arriveren in ons prachtige hotel ( cafe lava view ) waar we n na een hapje eten vroeg naar bed gaan want om half 3 staat de wekker.