Tetebatu 2
Door: Tilly
Blijf op de hoogte en volg Tilly
11 Mei 2018 | Indonesië, Tetebatu
De ochtend vandaag relaxed begonnen.
Eerst wat internet surfing gedaan. De merapi op Java blijkt een flinke aswolk gespuugd te hebben. Er zijn mensen geëvacueerd geweest maar het grootste leed is al geleden.
Na het ontbijt hebben we ter plekke een scooter gehuurd en daar gingen ze weer de motormuizen. Opletten, want de wegen zijn hier slechter dan ik Ubud. Ennnn.......we zijn een van de weinige blanda motormuizen dus we worden toegeroepen door mensen langs de straat: Mister where are you going, of de tegnligger geeft even een tuutje met de scooter.
We zien het tweede ongeval. Ook nu weer met een kleine vrachtwagen die gekanteld op zijn zij ligt. Veel mensen er omheen. We rijden richting Pringgsela. Hier worden bijzondere doeken geweven. Het heeft wat voeten in aarde om er te komen, maar met vragen, heen en weer rijden komen we op de plaats van bestemming.
Even over de omgeving: het oogt een stuk armoediger allemaal, gepaard gaande met flink wat troep overal langs de weg en een slecht wegdek. Ik zie veel mensen die de luizen uit de haren zitten te plukken. Ieeeeee.
Wat zou er in die helm van ons zitten???
In het dorpje aangekomen we Nadine met haar gids chucky , weer tegen ( gisteren ook gesproken) en hij ontvangt ons als beste vrienden. We gaan een winkel binnen waar de mooiste geweven stoffen liggen. We zoeken een tafelkleed maar slagen heir qua afmeting niet in. Jammer.
Na nog even door het dorp gelopen te hebben gaan we verder met de scooter. We volgen Chucky en Nadine naar een bamboe vlechterij. Natuurlijk weer een familielid van Chucky. We worden hartelijk ontvangen en krijgen direct koffie. Met een soort van chips. Een soort koekje heet olifantsoren, het smaakt prima.
Ondertussen is een vrouw aan het vlechten geslagen. In eerste instantie gaat het zo als ik het vlechten vroeger leerde op de lagere school, maar dan gaat ze heel handig de hoogte in. Ze vlecht met behendige vingers een klein korfje.
De tante van Chucky schuift na haar dagelijks gebed aan en maakt voor ons drieën ( de toeristen ) een ring van bamboe. Wat kom je veel te weten met zo' n local gids erbij. En deze plek zouden we nooit bezocht of gevonden hebben.
Dan de shop in waar heel veel spullen gemaakt zijn van bamboe. Ik koop een tas / mand. Als ze zegt geen wisselgeld te hebben zeg ik haar het te houden voor de koffie. Ze lacht stralend. Even later zegt ze tegen Nadine die ook iets koopt en wisselgeld moet krijgen: ik zal even binnen kijken of ik het heb. Als ik zeg dat ik dat gehoord heb lacht ze haar in dit geval mooie witte tanden bloot ( vaak heeft men hier een slecht gebit )
Als goed makertje komt ze met een klein mandje vol chipjes .
We nemen na dit leuke bezoek afscheid van Chucky en Nadine en rijden terug naar Tetebatu. ( oja we hebben ook nog n keer zonder benzine gestaan. Bleek dat we met een bijna lege tank waren vertrokken , en wij dachten dat die vol was. Moesten we bij een mannetje langs de straat een liter benzine in de fles kopen en gewapend met een trechter de tank bijvullen,. Haha even later Broemmmmm weg waren we weer. Je moet t maar allemaal weten he )
Het dorp blijkt verrassend dichtbij. Zo nu een duik in het zwembad! Het is vandaag vrij bewolkt maar aangenaam warm. Zo'n 28 graden.
We drinken een biertje en relaxen wat bij de pool.
Omdat we buiten het ontbijt nog niets gegeten hebben lopen we het dorp in om ergens wat te eten. En wie staat daar opeens te roepen: Chucky. Overal is hij te vinden en ja we kunnen bij dat hotel restaurant iets eten. Hij zelf neemt de bestelling op alsof hij daar de eigenaar is. Zal wel weer en Friend van hem zijn.
Maar het is gezellig, vooral als hij Nadine ook weer optrommelt en zij bij ons aan tafel gaat zitten. We eten gado gado en jim ayam met fried noedels. Het was erg lekker.
Er wordt volop gekletst en steeds zijn er weer ander jonge lui die komen en gaan.
Na het eten komt de gitaar er aan te pas en is het gezelligheid troef. Aan deze tafel zitten in ieder geval een paar moslim jongens die niet naar de moskee gaan en hier ook voor uit durven te komen. We hebben ons steeds afgevraagd of dat hier ook zo zou zijn. Maar ze bestaan dus.
Nadat Jim nog 2 liedjes gespeeld had en we wederom afscheid nemen van Chucky en Nadine gaan we richting hostel, op zoek naar het volgende hotel voor de komend e3 nachten in Kuta.
Morgen rond half 12 hier vertrekken en Adam gaat ons brengen.
Eerst wat internet surfing gedaan. De merapi op Java blijkt een flinke aswolk gespuugd te hebben. Er zijn mensen geëvacueerd geweest maar het grootste leed is al geleden.
Na het ontbijt hebben we ter plekke een scooter gehuurd en daar gingen ze weer de motormuizen. Opletten, want de wegen zijn hier slechter dan ik Ubud. Ennnn.......we zijn een van de weinige blanda motormuizen dus we worden toegeroepen door mensen langs de straat: Mister where are you going, of de tegnligger geeft even een tuutje met de scooter.
We zien het tweede ongeval. Ook nu weer met een kleine vrachtwagen die gekanteld op zijn zij ligt. Veel mensen er omheen. We rijden richting Pringgsela. Hier worden bijzondere doeken geweven. Het heeft wat voeten in aarde om er te komen, maar met vragen, heen en weer rijden komen we op de plaats van bestemming.
Even over de omgeving: het oogt een stuk armoediger allemaal, gepaard gaande met flink wat troep overal langs de weg en een slecht wegdek. Ik zie veel mensen die de luizen uit de haren zitten te plukken. Ieeeeee.
Wat zou er in die helm van ons zitten???
In het dorpje aangekomen we Nadine met haar gids chucky , weer tegen ( gisteren ook gesproken) en hij ontvangt ons als beste vrienden. We gaan een winkel binnen waar de mooiste geweven stoffen liggen. We zoeken een tafelkleed maar slagen heir qua afmeting niet in. Jammer.
Na nog even door het dorp gelopen te hebben gaan we verder met de scooter. We volgen Chucky en Nadine naar een bamboe vlechterij. Natuurlijk weer een familielid van Chucky. We worden hartelijk ontvangen en krijgen direct koffie. Met een soort van chips. Een soort koekje heet olifantsoren, het smaakt prima.
Ondertussen is een vrouw aan het vlechten geslagen. In eerste instantie gaat het zo als ik het vlechten vroeger leerde op de lagere school, maar dan gaat ze heel handig de hoogte in. Ze vlecht met behendige vingers een klein korfje.
De tante van Chucky schuift na haar dagelijks gebed aan en maakt voor ons drieën ( de toeristen ) een ring van bamboe. Wat kom je veel te weten met zo' n local gids erbij. En deze plek zouden we nooit bezocht of gevonden hebben.
Dan de shop in waar heel veel spullen gemaakt zijn van bamboe. Ik koop een tas / mand. Als ze zegt geen wisselgeld te hebben zeg ik haar het te houden voor de koffie. Ze lacht stralend. Even later zegt ze tegen Nadine die ook iets koopt en wisselgeld moet krijgen: ik zal even binnen kijken of ik het heb. Als ik zeg dat ik dat gehoord heb lacht ze haar in dit geval mooie witte tanden bloot ( vaak heeft men hier een slecht gebit )
Als goed makertje komt ze met een klein mandje vol chipjes .
We nemen na dit leuke bezoek afscheid van Chucky en Nadine en rijden terug naar Tetebatu. ( oja we hebben ook nog n keer zonder benzine gestaan. Bleek dat we met een bijna lege tank waren vertrokken , en wij dachten dat die vol was. Moesten we bij een mannetje langs de straat een liter benzine in de fles kopen en gewapend met een trechter de tank bijvullen,. Haha even later Broemmmmm weg waren we weer. Je moet t maar allemaal weten he )
Het dorp blijkt verrassend dichtbij. Zo nu een duik in het zwembad! Het is vandaag vrij bewolkt maar aangenaam warm. Zo'n 28 graden.
We drinken een biertje en relaxen wat bij de pool.
Omdat we buiten het ontbijt nog niets gegeten hebben lopen we het dorp in om ergens wat te eten. En wie staat daar opeens te roepen: Chucky. Overal is hij te vinden en ja we kunnen bij dat hotel restaurant iets eten. Hij zelf neemt de bestelling op alsof hij daar de eigenaar is. Zal wel weer en Friend van hem zijn.
Maar het is gezellig, vooral als hij Nadine ook weer optrommelt en zij bij ons aan tafel gaat zitten. We eten gado gado en jim ayam met fried noedels. Het was erg lekker.
Er wordt volop gekletst en steeds zijn er weer ander jonge lui die komen en gaan.
Na het eten komt de gitaar er aan te pas en is het gezelligheid troef. Aan deze tafel zitten in ieder geval een paar moslim jongens die niet naar de moskee gaan en hier ook voor uit durven te komen. We hebben ons steeds afgevraagd of dat hier ook zo zou zijn. Maar ze bestaan dus.
Nadat Jim nog 2 liedjes gespeeld had en we wederom afscheid nemen van Chucky en Nadine gaan we richting hostel, op zoek naar het volgende hotel voor de komend e3 nachten in Kuta.
Morgen rond half 12 hier vertrekken en Adam gaat ons brengen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
