Sunrise Bromo

Donderdag 3 mei.
Al vroeg in de ochtend, worden we opgehaald door een Soort van Jeep die ons naar een uitzichtpunt bracht waar we bij helder weer een geweldige zonsopgang zouden meemaken.
We klimmen met slaperige koppen de jeep in en gaan op pad. Met ons zijn meerdere op dat idee gekomen en hoe verder we rijden, hoe langer de rij lichtjes achter ( en voor ons natuurlijk ook, maar dat zien we niet ) volgers wordt. Een strijd tegen de zonsopgang, want de klant wil die natuurlijk wel zien.
Ongelooflijk zoveel jeeps als hier rijden.
De laatste kilometers gaat het omhoog. En ineens is de stop er. We moeten de laatste paar honderd meter omhoog lopen. Een smalle weg met aan weerszijden geparkeerde jeep. Onze gids laat ons een foto nemen van de nummer plaat en zegt, jullie moeten om ? weer hier terug zijn.
Op pad, het is flink koud daarboven. 4 lagen kleding , een vest en regenjas helpen wel. Mocht je t toch nog koud hebben dan zijn er dikke jassen, wollen mutsen en sjaals te huur of te koop. We komen biven en daar staan honderden mensen. Haha !
Boven zijn betonnen trappen waar je op kunt gaan zitten wachten. Maar ook die zijn koud. Dan maar kort tegen elkaar aan zitten.
Langzaamaan begint de lucht te verkleuren. Het is echter niet de Bromo die als eerste zichtbaar wordt maar in het oosten licht het prachtig op. Langzaamaan geeft de natuur zich prijs en ook het uitzicht op de Bromo met zijn merengue achtige helling is prachtig. Voor de grote meute lopen we naar beneden om in een jeep kolonne naar de zandvlakte te rijden van waaruit we naar de Bromo krater kunnen lopen.
De vlakte van zeer fijn woestijnzand stuift als een malle. Honderden mensen lopen in het zachte zand en doen stof opwaaien.
Verder zijn er de jeeps die heerlijke stofwolken trekken maar ook de ruiters te paard doen daar niet voor onder. Een mondkapje of een sjaal voor je neus en mond is geen overbodige luxe.
Wil je liever niet lopen dan kun je op een paard naar boven. Nee wij gaan de wandeling van 45 minuten te voet. Al gauw kunnen de laagjes kleding uit want het wordt warm. Het is een spectaculair schouwspel daar op die vlakte. De wind speelt met het zand en om ons heen zijn overal heuvels. Dan al die jeeps en mensen.
De laatste honderd meter ga je een steile trap op bij de krater te komen. Wat een prachtig gezicht die krater waar het stoom met pufjes en soms met wolken uit komt.
Want de Bromo is een actieve vulkaan die nauwlettend in de gaten wordt gehouden.
Ik hou het snel voor gezien omdat de stank van zwavel ( rotte eieren lucht ) me doet kokhalzen. Beneden ga ik zitten wachten tot mij helden terug komen. Luc is de grootste held die loopt met zijn gopro over de randjes te filmen. Nou mij niet gezien. Het levert hem wel mooie foto's op.
Het is precies 8 uur de afgesproken tijd met onze driver als we ons melden bij de jeep. In een kwartier zijn we in ons hotel terug waar we ontbijten, douchen onze spullen pakken en met Herry onze weg vervolgen. We zijn dan al 7 uur onder weg.
Onderweg stopt Herry om een traktatie te kopen : gepofte zoete aardappel verpakt in een stuk krant. Lekker!!
Even later houden we halt bij een rode uien afslag. Mensen brengen hun eigen geteelde uien daarna toe in de hoop ze te kunnen verkopen. Fietsen volgeladen met uien, karren , vrachtwagens vol. In schuren zitten vrouwen op de grond het loof af te snijden en maken bosjes. Achter gebleven uitjes worden weer door iemand met een grijpertje opgepakt, er gaat geen uitje verloren. Alleraardigste mensen en we mogen foto's maken.
Een aantal jongeren gaat weer met Luc poseren. We vluchten snel de auto in want het is bloedheet buiten.
Dit merken we ook als we naar een grof zout bedrijf gaan. Ik weet niet hoe dit heet, maar uit bedden waarin zeewater in de zon uitdroogt worden de zoutkristallen gewonnen.
De mensen hier lijken alles wat de natuur hen geeft te gebruiken. Heel bijzonder om te zien. En de natuur geeft heel erg veel.
Herry brengt ons voor de lunch naar een prachtig restaurant waar we buiten in een van bamboe gemaakte hut eten. De oogjes worden steeds kleiner en ik verlang naar mijn bed. Nog n stop met traktatie, we drinken uit een vers gehakte kokosnoot het sap.
En dan zijn we in Bondowoso. Ik ga direct voor n paar uurtjes liggen.
Savonds lopen we het dorp in voor een lichte maaltijd en duiken dan op tijd het bed in. Want morgen is het weer om 3 uur op. We gaan dan naar het Ijenplateau.
Het was weer een prachtige dag, wat hebben we veel gezien en gedaan. Maar het is ook heel vermoeiend.
Trusten